On the road

Lieve allemaal,

Met het aanbreken van de laatste maand van mijn reis wil ik jullie nog een keer op de hoogte stellen van mijn bezigheden de afgelopen tijd. De laatste weken in Asuncion was ik met mijn hoofd al stiekem bij de reis die eraan zat te komen. Wat had ik veel zin om weer door te trekken! Hierdoor stonden de laatste weken in het teken van afscheidsetentjes; met mijn collega's en familie. Dit gaf een erg dubbel gevoel, ik besefte goed wat een lieve mensen ik voor 2 maanden om mij heen heb gehad en daarom viel afscheid nemen ook onverwacht zwaar.
De reis na mijn werk in Paraguay is 7 weken en gaat door 5 landen. Ik reis samen met Livia, een vriendin van de middelbare school. Donderdag van mijn laatste week in Paraguay kwam ze aan in Asuncion. Heel gek om ineens iemand van mijn Nederlandse wereld in mijn Zuid-Amerikaanse wereld te hebben. Ze is een nachtje bij mij in Asuncion blijven slapen om een beetje mijn thuis van de afgelopen tijd te laten zien en plannen te maken voor de komende 1.5 maand.

Vrijdagnacht, na een afscheidsetentje met mijn gastmoeder en Carine, de vrouw die mijn hele reis heeft georganiseerd, vertrokken we naar de eerste bestemming: Encarnacion, een stad in het zuiden van Paraguay. Omdat we een nachtbus namen kwamen we aan in het holst van de nacht. (Nachtbussen nemen we eigenlijk altijd, zodat we geen dagen verliezen en ook voor die nacht geen hostel hoeven te betalen. Dit is het voordeel aan nachtbussen, nadelig is dat het soms onwijs koud is waardoor het moeilijk slapen is. Dit ligt ook aan het feit of je kiest voor de goedkope stoel (semi-cama) die maar half naar achter kan of de duurdere versie waarbij je wel bijna plat kan liggen. Zoals sommigen van jullie weten is slapen voor mij eigenlijk nergens een probleem, maar toch merk ik dat deze halve nachtjes reizen wel vermoeiend maken)
We hadden al een hostel geboekt dus daar konden we heen en we mochten ook al meteen de bedden en badkamer gebruiken, dus zijn we nog even gaan slapen. Daarna hebben we Encarnacion bekeken en op het strand (geconstrueerd aan de rivier, Paraguay heeft natuurlijk geen zee) gelegen. 's Middags wilden we ruines bekijken in een plaatsje in de buurt van Encarnacion, maar mede door onze planning, mede door het slechte openbaar vervoer in Paraguay stranden we in een dorpje en moesten we teruggebracht worden naar de snelweg om daar een uur, in de schemer, te wachten op een bus die ons terug naar Encarnacion kon brengen. Dit was even een stressmoment, vooral voor Liev die nog niet helemaal aan Zuid-Amerika gewend was, maar ook voor mij lichtelijk aangezien de politie in het politiekantoor naast de snelweg ons uiterlijk en het feit dat we uit Nederland interessanter vond dan een manier om ons te helpen terug naar Encarnacion te gaan ("we konden wel in het politiekantoor blijven slapen"). Uiteindelijk is natuurlijk alles goed gekomen en al heeft het ons wel heel wat onnodig geld gekost, nu kunnen we erom lachen. Wel bleek maar weer dat het in Paraguay toch echt noodzakelijk is dat je Spaans spreekt en mijn Spaans is, al zeg ik het zelf, nu toch wel redelijk goed. Anders zaten we nu misschien nog steeds langs de snelweg, haha.
De volgende dag hadden we niet zo'n zin meer in nog zo'n drama dus zijn we rustig gaan lunchen en wat dingetjes geregeld en hebben we 's middags de bus naar Buenos Aires gepakt. Dit ging allemaal soepeltjes, tot ik bij de grens werd aangehouden vanwege stempels die niet klopten doordat ik naar de watervallen was geweest en geen stempel had gekregen bij binnenkomst in Paraguay. Dit kostte me weer een kleine 50 euro, dat toegevoegd kan worden aan mijn lange lijst van nutteloze uitgaven. (Een ding dat ik van reizen heb geleerd is me niet teveel om geld te bekommeren, het is namelijk gewoon allemaal erg duur maar daar wil je je niet te druk om maken. In Nederland kan ik het deels toch wel weer bijverdienen. Aan de andere kant zijn dit soort stempeldingen natuurlijk stom en te vermijden, dus probeer ik wel voorzichtiger te zijn (wat moeilijk is, ik heb mijn telefoon nu al voor de tweede keer laten vallen...). Gelukkig heb ik mezelf nooit onveilig gevoeld en is mijzelf niks overkomen, alleen maar mijn spullen. Dit klop ik vaak genoeg af, maar de horrorverhalen die ik over Zuid-Amerika heb gehoord zijn wat mij betreft erg overdreven.)
De busreis naar Buenos Aires was wederom koud maar wel gezellig door leuke medepassagiers en buschauffeurs. 's Ochtends kwamen we aan in ons hostel. We mochten douchen en ontbijten van de aardige jongens van het hostel. Daarna zijn we onze buurt, Palermo gaan ontdekken, een mooie wijk met veel parken, standbeelden en leuke restaurantjes en winkels. Dit is het moment dat ik verliefd werd op Buenos Aires, wat een mooie stad! 's Middags zijn we naar Recoleta gegaan, een andere wijk, om de bekende begraafplaats te bekijken. 's Avonds zijn we met een meisje uit onze kamer naar een drumshow geweest, wat heel leuk was. O m uitgaan staat Buenos Aires natuurlijk ook bekend en de eerste avond was meteen al geslaagd.
De volgende dag zijn we naar Museo de Bellas Artes geweest in Recoleta en hebben we het centrum bekeken, met de Avenida 9 de Julio, de grooste avenue ter wereld. Helaas was het niet zo mooi weer, maar we hebben wel weer veel door de stad gewandeld wat ook altijd veel indrukken geeft. Ook kreeg Liev last van buikkrampen, waardoor we 's avonds wel heerlijk uit eten zijn geweest (steak en rode wijn), maar daarna naar het hostel zijn gegaan.
Woensdag zijn we nog een keer naar de parken gegaan om andere delen te bekijken en hebben we heel rebels een tweede gaatje (ik) en een piercing (Liev) laten schieten, als herinnering aan onze reis. 's Avonds uit eten geweest in een heel leuk restaurant in een boekenwinkel met live muziek. Donderdag zijn we naar La Boca gegaan, toevallig met een Spaans stel dat daar ook heen wilde, een kleurrijk, armer wijkje een uurtje met de bus. Daarna zijn we naar San Telmo gelopen, een andere wijk dichtbij het centrum voor een warme kop koffie aangezien het hard regende en dus eigenlijk vrij koud was! Vanwege dit weer zijn we 's avonds naar de Hungergames geweest in de bios en daarna naar een groot cafe/restaurant in een soort oude loods waar tango werd gedanst op live muziek. Wij werden ook nog ten dans gevraagd maar lompe Hollanders als wij zijn hebben we dat meer verstandig afgewezen.
Vrijdag, onze bijgeboekte dag omdat we 4 dagen toch te kort vonden voor Buenos Aires, zijn we teruggegaan naar San Telmo voor koffie, een heel gaaf modern art museum en naar Puerto Madera gelopen, een nieuw aangelegde haven met hele mooie parken. Daar hebben we onze eerste choripan gegeten, een Argentijnse specialiteit van brood met chorizo, ui en saus, heerlijk! 's Avonds hebben we de bus gepakt naar onze volgende bestemming, Cordoba.
Hier hebben we de eerste dag de bus gepakt naar een dorpje in de buurt om daar te zonnen en te zwemmen bij een rivier. Heel lekker relaxt dagje even. 's Avonds ontdekten we een heel schattig marktje in de buurt van het hostel, waar we avondeten hebben gekocht voor een budgetavondeten, mag wel na al die etentjes in Buenos Aires.
De volgende dag zijn we gaan paardrijden in de natuur rondom Cordoba. Liev wilde dit heel graag doen en terwijl ik normaal nooit zo van de paarden ben vond ik het wel een hele leuke dag. Het was prachtig weer, de natuur was mooi en we hadden een heerlijke asado als lunch (barbecue). Ook waren we met een hele leuke Australische broer en zus, de leukste mensen die we tot nu toe zijn tegengekomen bij het reizen. 's Avonds zijn we met hun teruggegaan naar het marktje om spulletjes te kopen en nog wat drankjes gaan doen in de stad. Dit hielden we niet zo lang vol haha, we vinden onszelf af en toe nogal autistisch omdat we vroeg naar bed gaan en altijd moe zijn, maar ja.
Maandag hebben we Cordoba bekeken, een studentenstad. Leuke stad, maar niet te vergelijken met Buenos Aires. Ook hadden we ondertussen wel heel veel zin om de natuur in te gaan na al die steden, dus hebben we 's avonds de bus gepakt naar Salta, in het noorden van Argentinie.
Hier hebben we het stadje bekeken, een soort skilift genomen met uitzicht over het stadje vanaf een berg en zijn we naar agencies gegaan omdat we graag de omgeving van Salta wilden bekijken. Toen liet ik voor de tweede keer deze reis mijn telefoon vallen, dus die is nu ook weer kapot ... Kost hier 180 euro om het te laten vervangen, want de Argentijnse economie gaat niet zo goed, dus ik laat het voor nu maar even.
De dag daarna hebben we met een tourbusje Cachi bezocht, een heel leuk plaatsje tegen de cordillera (bergkam) van de Andes aan. De weg ernaartoe was ook prachtig, door uitgestrekte valleien met cactussen en gekleurde bergen. Eindelijk weer in de natuur, dit voelt echt als vakantie!
Cachi is ook net een Italiaans dorpje waardoor het me herinnerde aan mijn eigen vakanties met mijn ouders. 's Avonds hebben we gebarbecued in het hostel en zijn we uitgeweest.
De volgende dag vroeg op om de bus te nemen naar Cafayate, een plaats op ongeveer 200 km afstand van Salta. Iets te vroeg op, want we hadden ons 1.5 uur in de tijd vergist, waardoor we moe en halfbrak op de busterminal moesten wachten. Eenmaal aangekomen in Cafayate werden we bestormd door hosteleigenaren met flyers, blijkbaar is het een populaire backpackersbestemming. En dat is ook goed te begrijpen, de weg naar Cafayate is prachtig, ook weer in een vallei en tegen de bergen aan. 's Middags hebben we een geitenboerderij bezocht en geitenkaas geproefd en 's avonds hebben we gebarbecued in het hostel. De volgende dag (gisteren) gingen we eindelijk wandelen met een tour vanuit het hostel! Een hele mooie wandeling naar een waterval waar we in hebben gezwommen. De bergen zijn hier veel droger en overal staan cactussen, heel bijzonder om te zien. ´s Middags hebben we lekker geluncht en gechilld in het hostel. 's Avonds zijn we naar een marktje geweest voor souvenirtjes en hebben we lokale biertjes gedronken op het lokale plein. Daarna gewoon lekker zitten kletsen met andere reizigers in het hostel, dat is ook een heel groot deel van het reizen. We hebben al onwijs veel mensen ontmoet, van over de hele wereld. Iedereen heeft wel zo zijn eigen route, maar van Salta naar Cafayate reisde er bijvoorbeeld een Franse jongen met ons mee.
Nu zitten we te wachten op onze volgende tour, een wandeling door de vallei rondom Cafayate, met allerlei gekleurde bergen. Daarna gaan we weer terug naar Salta om verder naar het noorden te trekken, richting Bolivia, Peru en uiteindelijk terug naar Chili.
4 januari ben ik weer in Nederland, met kerst en oud en nieuw ben ik hier. Het zal even anders zijn, maar met oud en nieuw gaan we samen met mijn oude vriendinnen uit Santiago uit in Valparaiso! Dan is het cirkeltje helemaal rond, eindigen waar ik begonnen ben. Ik heb er heel veel zin in!

Tot snel,
Liefs,
Judith