Hola Santiago!

Yes, Santiago, ik ben er! Het heeft wel even geduurd en met even bedoel ik 21 uur vliegen met nog zo'n 4 uur wachttijd. Maar dit mocht de pret niet drukken, ik kan tenslotte overal slapen zoals jullie weten, en dus ook in een vliegtuig. Toch was ik even vergeten hoe een jetlag ook alweer voelde, 5 uur tijdsverschil is blijkbaar verwarrend genoeg voor mijn lichaam.
Nog iets waar ik even aan moest (en nog steeds moet) wennen: de temperatuur! Zelfs in het zuiden van de wereld zijn de winters koud en dus ook in Santiago is het nu zo'n 8 graden. Met mijn iets te optimistisch ingepakte rugzak - tenslotte pik ik maar een maandje winter mee - moet ik er ook aan geloven, it's freeeeezinnnn! Maar de kou brengt ook gezelligheid met zich mee, want alleen in de woonkamer van mijn studentenhuis staat een kachel, waardoor we 'gedwongen' worden gezellig met z'n allen beneden te zitten. En dit zijn multiculturele bijeenkomsten, want mijn huisgenoten komen van over de hele wereld: Brazilië, Japan, Frankrijk, Engeland en Hongarije. Omdat twee Brazilianen geen Engels spreken worden de conversaties afgewisseld tussen Spaans en Engels, waardoor ik even moest schakelen. Nog steeds gooi ik af en toe een Nederlands zinnetje tussen mijn steenkolenengels door, maar gelukkig merk ik dat alleen. Iedereen in huis spreekt, na een aantal weken Spaans cursus, een behoorlijk woordje Spaans dat naast intimiderend ook heel leerzaam is.
Om niet toe te geven aan m'n jetlag ben ik na een goede douche maar meteen de buurt gaan verkennen, boodschappen gedaan, geluncht met m'n huisgenoten en museum Bellas Artes bezocht. Alle musea zijn hier gratis, dus dat zal niet de enige worden! Verder staan nog vele andere dingen op de planning: Cerro San Cristobal beklimmen (bijna 1000 meter hoge berg midden in de stad), skiën (ja want dat kan hier nu!!) en Chileense wijn proeven in de wijngaarden rondom Santiago. Maar eerst: m'n eerste Spaanse les in Zuid-Amerika. Lijkt me al uitdaging genoeg.